Η σκέψη μου να εκφράσω τις σκέψεις μου και τις απόψεις μου για όσα συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ μέσα από ένα blog υπήρξε τελείως αυθόρμητη και απολύτως αντανακλαστική. Σε ένα ΠΑΣΟΚ που φαίνεται να περνά μια από τις σημαντικότερες κρίσεις της ιστορίας του - πιο σημαντική και αυτή της διαδοχής μετά τον θάνατο του ιδρυτή του- δυστυχώς ο διάλογος για το μέλλον του, τα πρόσωπα και τις πολιτικές που θα το καθοδηγήσουν, γίνεται είτε σε κλειστά γραφεία - χώρους διαπραγμάτευσης, είτε σε τηλεοπτικά παράθυρα.
Χωρίς να αρνούμαι ούτε την συνεννόηση και κλειστή επικοινωνία των στελεχών, αλλά ούτε και την δια τηλεοράσεως δημοσιοποίηση των θέσεων, εκτιμώ ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν κι άλλες τοποθετήσεις σχετικά με τα όσα συμβαίνουν και θα συμβούν.
Θέλησα λοιπόν απλά να τοποθετηθώ:
- Αρχικά για την ανάγκη της αλλαγής ηγεσίας (ο όρος εμπεριέχει και τα πρόσωπα, και η συλλογική διάσταση αλλά και τη μορφή και τον τρόπο παρέμβασής της).
- Στη συνέχεια για τα όσα τα "κορυφαία" στελέχη του ΠΑΣΟΚ λέγουν και πράττουν στη δεδομένη συγκυρία.
Οι προκλήσεις όμως του ηλεκτρονικού αυτού διαλόγου είναι πολλές και τεράστιες. Δεν μπορείς να μην σχολιάσεις μια τοποθέτηση, δεν μπορείς να μην εκφράσεις μια συμφωνία ή μια διαφωνία. Δεν μπορείς να μην αφήσεις τη σκέψη σου να τρέξει στο πληκτρολόγιο και στην οθόνη.
Όλα αυτά έφεραν κι άλλα: παλιούς φίλους, παλιούς συναγωνιστές, παλιούς συντρόφους, αλλά και παλιού αντιπάλους, σε μια ευθεία συζήτηση για το που πάει η κεντροαριστερά σήμερα. Για το πως σύγχρονες απόψεις, φρέσκες ιδέες, πραγματιστικές προσεγγίσεις στα προβλήματα της κοινωνίας και της χώρας, θα αντικαταστήσουν τα συνθήματα, τις κραυγές, τις επιφανειακές αοριστολογίες, τις ομαδοποιήσεις χωρίς πλαίσιο.
Και σε αυτό θα ήθελα να επικεντρωθώ στη σημερινή μου σκέψη: Πως μπορούμε να οργανώσουμε καλύτερα αυτήν την επαφή και το διάλογο.
Αγαπητοί φίλοι, εδώ και αρκετά χρόνια πιστεύω πως η πρόοδος και η συντήρηση έχουν χάσει τις παραδοσιακές συμβατικές διαχωριστικές τους γραμμές. Ο διαχωρισμός τους δεν βρίσκεται πια στα παραδοσιακά δίπολα: αριστερά - δεξιά, νέοι - μεγάλοι, κεφάλαιο - διανόηση. Η διαχωριστική γραμμή της προόδου από τη συντήρηση διέρχεται τεθλασμένα σε όλους (για την ακρίβεια σχεδόν σε όλους) τους πολιτικούς χώρους, τις ηλικιακές ομάδες, τις κοινωνικές και επαγγελματικές διαστρωματώσεις.
Όπως σχολίασα προχθές σε ένα blog, είναι πολύ πιθανό, στη διαδικασία εκλογής Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, να βρεθούμε να υποστηρίζουμε αντίθετες επιλογές, άνθρωποι που είμαστε πολύ κοντά ιδεολογικά, την ίδια στιγμή που δίπλα μας, στην ίδια επιλογή θα βρίσκονται άνθρωποι με τους οποίους θα μας χωρίζουν σύμπαντα ιδεολογικών, πολιτικών και πολιτισμικών διαφορών.
Σε ένα σχόλιο στην προχθεσινή μου τοποθέτηση, ένας παλιός σύντροφος μου θύμισε πως κι εγώ είχα λειτουργήσει σε μηχανιστικές διαδικασίες στο παρελθόν. Του φάνηκε σήμερα περίεργο που τις κατηγορώ.
Δεν ήταν, όμως, μόνο μηχανιστικές οι διαδικασίες του 1996. Είχαν πολιτικό διακύβευμα Είχαν κοινωνική διάσταση. Το δίλημμα Άκης - Σημίτης ούτε ψεύτικο ήταν ούτε τακτικιστικό. Ο εκσυγχρονισμός ήταν αίτημα της εποχής.
Ούτε σήμερα είναι ψεύτικα τα διλήμματα Το ΓΑΠ - Βενιζέλος είναι πραγματικό. Ο επαναπροσδιορισμός του περιεχομένου και των διαδικασιών της κεντροαριστεράς είναι αίτημα της εποχής. Η διατύπωση εναλλακτικής νικηφόρας πρότασης απέναντι στην αδέξια ακυβερνησία Καραμανλή είναι υποχρέωση για την παράταξη.
1 σχόλιο:
Το θέμα μας είναι μόνο να πέσει η αδέξια (συμφωνώ απόλυτα με τον όρο), κυβέρνηση Καραμανλή;;;
Το ζητούμενο δεν είναι αυτό... αν θέλουμε αυτό βάζουμε πρόεδρο στο ΠΑΣΟΚ τον Σωκράτη τον Κόκκαλη και με τις ψήφους των Ολυμπιακών και μόνο τους παίρνουμε φαλάγγι!
Το ζητούμενο είναι ο πολιτικός λόγος, τα επιχειρήματα, οι λύσεις στα προβλήματα.
Εσύ φίλε Γιώργο, από ότι βλέπω είσαι ακόμα ενεργός κομματικά. Εγώ όχι. Εγώ απλά παρακολουθώ και σου μεταφέρω απορίες απ'έξω! Σε τί διαφέρει ο Βαγγέλης από τον Γιώργο; Σε ποιές προτάσεις έχει να προτείνει κάτι άλλο; Τί είναι αυτό το άλλο και πως το στήνει;;;
Αν είναι να λέμε "ο Γιώργος έχασε, πάμε να βρούμε ποιός θα κερδίσει", τότε ολισθαίνουμε σε μια κατάσταση που θυμίζει Νέα Δημοκρατία (1981-2004). Δεν είναι απάντηση το θέλουμε άλλον αρχηγό. Δεν είναι το πρόβλημα ΜΟΝΟ ο αρχηγός!
Είπες στο κείμενό σου πως το 1996 υπήρχε ένα πολιτικό ζήτημα στην κόντρα Άκη-Σημίτη. Ε λοιπόν εγώ αυτό το πολιτικό ζήτημα δεν το είδα ποτέ. Εμφανίστηκε μια πολιτική κόντρα στον άξονα Αρσένης-Σημίτης. Αυτό να το δεχτώ! Στην κόντα Άκης-Σημίτης όμως, αυτό που υπήρξε ήταν μια καθαρή κόντρα μηχανισμών!
Το ζήσαμε αυτό σε πολλά επίπεδα σύντροφε!Και θα μου επιτρέψεις να σου πω πως το πληρώσαμε και το πληρώνουμε ακόμα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μα ποτέ, το βράδυ της κηδείας του Ανδρέα στο Καστρί, την διάθεση μελών του εξυγχρονιστικού μπλοκ της νεολαίας Αχαίας να μιλήσουν με τον Γιώργο. Για να του πουν τί σύντροφε;;; Τα συλλυπητήρια ή για να ψάξουν να βρουν πως θα έγερνε η ομιλία του σε ένα συνέδριο που ερχόταν; Ακόμα και αν υπήρξαν στελέχη που άρθρωναν πολιτικό λόγο σε εκείνη την κόντρα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, οι λόγοι τους χάνονταν σε ένα κλίμα έντασης!!
Και ναι Γιώργο δεν μάθαμε... έτσι παίζεται το παιχνίδι και σήμερα. Αρκεί να δεις τις εφημερίδες στο σύνολό τους ή να παρακολουθήσεις ένα δελτίο ειδήσεων, όποιου καναλιού θες! Πες μου μια πολιτική θέση που άκουσες μέχρι τώρα! ΜΙΑ!!!Γιατί εγώ το μόνο που ακούω είναι "αυτοί στηρίζουν Γιώργο, εκείνοι στηρίζουν Βαγγέλη και αναπτύσσεται και ένας τρίτος πόλος των ψύχραιμων".
Για το ΠΑΣΟΚ λέξη. Για τις θέσεις του, για το πρόγραμμά του, για τους στόχους του, για τις παρεμβάσεις του... κιχ!!
Γράφω ακόμα στο blog σου, με όλο το θάρρος, γιατί παρ'όλο που δεν μιλήσαμε και πολύ μέσα στο ΠΑΣΟΚ και παρ'όλο που ήξερες πως είμασταν σε άλλες ομάδες, τουλάχιστον ήξερες και να μας μιλάς... έζησα και στιγμές που ΠΑΣΟΚοι δεν μιλούσαν σε ΠΑΣΟΚους... αυτούς που δεν θέλω καν να τους βλέπω... που ξεχνούν το ήθος μόνο για την ώρα που κοντράρουν την ΝΔ και χάνουν το ήθος τους την ώρα των εσωκομματικών διαδικασιών... λες και ο εχθρός είναι μέσα.
ΗΜΑΡΤΟΝ σύντροφε... ΗΜΑΡΤΟΝ!!!
Ελπίζω το μέλλον, το άμεσο μέλλον να με διαψεύσει ευχάριστα και να σε επιβεβαιώσει... ελπίζω να δω λόγο πολιτικό και όχι μάχες χαρακωμάτων πάλι... όχι για εμένα... για το ΠΑΣΟΚ και για όσους ελπίζουν σε αυτό. Δεν μπορούν να καίγονται στελέχη σε εσωκομματικές κόντρες φίλε μου. Δεν αντέχουμε άλλο τέτοιες καταστάσεις.
Φιλικά πάντα!
Δημοσίευση σχολίου