Το τέλος μιας "ιστορίας" - Οι όρκοι

Ξεφεύγοντας λίγο από την διπολική (ή τριπολική?) επικαιρότητα των ενδοΠΑΣΟΚικών εξελίξεων, αξίζει κανείς να αναφερθεί σε δυο θέματα επικαιρότητας:

Πρώτο και σημαντικό (από ουσιαστικής πλευράς) η αιφνιδιαστική απόσυρση του ουδέποτε κυκλοφορούντος και υποτίθεται διορθωμένου βιβλίου ιστορίας της Στ Δημοτικού. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, από των δηλώσεων του ίδιου του Πρωθυπουργού, ο νέος Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, απέσυρε το βιβλίο και το αντικαθιστά με το παλαιότερο και κριθέν ως ανεπαρκές.

Έχω σχολιάσει και σε άλλα blogs που ασχολήθηκαν με το θέμα πως θεωρώ τη διαχείριση του θέματος από την προηγούμενη Υπουργό κ. Γιαννάκου ως τουλάχιστον θεσμική και ορθή. Και επαναλαμβάνω ότι είναι ιδιαίτερα παράδοξο πως η κ. Γιαννάκου δεν εξελέγη και περνά στη συνείδηση των περισσοτέρων πολιτών ως αποτυχημένη, όχι για τα όσα έκανε με κακό τρόπο και κυρίως τα όσα δεν έκανε για την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς, αλλά για την μάλλον προσεκτική και σωστή θέση της απέναντι στο θέμα του βιβλίου!!

Η συντήρηση λοιπόν κέρδισε. Γιατί συντήρηση και οπισθοδρόμηση είναι η επιστροφή ενός βιβλίου που είχε θεωρηθεί ανεπαρκές για τα σχολεία. Γιατί συντήρηση και οπισθοδρόμηση είναι τα βιβλία για τα σχολεία να τα επιλέγουν ο Αρχιεπίσκοπος, παρα-εκκλησιαστικές οργανώσεις, το ΛΑΟΣ και ο Ψωμιάδης. Συντήρηση και οπισθοδρόμηση είναι να "μαστιγώνονται" ιστορικοί, ερευνητές και συγγραφείς γιατί έγραψαν την άποψή τους σε ένα βιβλίο.

Θα συμφωνούσα σε ένα θεσμικό διάλογο για το τι πρέπει να περιλαμβάνει (ως πλαίσιο αρχών και αξιών) ένα εκπαιδευτικό σύγγραμμα. Θεσμικός βέβαια είναι ο διάλογος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, των Πανεπιστημίων, των φορέων της Εκπαίδευσης. Θεσμικός ακόμα θα ήταν ο διάλογος και από άλλους δημόσιους φορείς, ακόμα και της εκκλησίας συμπεριλαμβανομένης, που όμως θα είχε το ρόλο του κοινωνικού παρατηρητή κι όχι του διαμορφωτή της Κοινωνικής και της Εθνικής ταυτότητας της χώρας.

Δεύτερο θέμα, ιδιαίτερα σημαντικό από τη συμβολική του πλευρά, είναι ο όρκος που δίνουν οι βουλευτές σήμερα, ο οποίος, σύμφωνα με τον κανονισμό της Βουλής, έχει θρησκευτικό χαρακτήρα και δίδεται ενώπιον του Αρχιεπισκόπου ή εκπροσώπου του. Οι Βουλευτές, δηλαδή, οι Εκπρόσωποι του Έθνους και των Πολιτών, ορκίζονται ότι θα τηρήσουν τα καθήκοντά τους απέναντι στο Λαό και τους Νόμους, ενώπιον του "εκπροσώπου του Θεού".

Ως πολίτης, ενεργός και συμμέτοχος, ενοχλούμαι ιδιαιτέρως από το γεγονός. Δεν μπορώ να δεχθώ πως η τήρηση της εντολή που, εγώ και όλοι οι ψηφίσαντες στις πρόσφατες εκλογές, δώσαμε σε συγκεκριμένα πρόσωπα δια της ψήφου και της επιλογής μας, τίθεται υπό την κρίση και την υψηλή εποπτεία της θρησκευτικής τους συνείδησης. Δεν με ενδιαφέρει αν ο Βουλευτής ή ο Υπουργός που θα παραβεί τον όρκο του καεί στην κόλαση μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να επικαλεστεί την τιμή του, τη συνείδησή του και την υπόληψή του, στοιχεία που εγώ και οι συμπολίτες μας θα κρίνουμε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Και αν η παράβαση του όρκου τιμής να τηρεί το Σύνταγμα και τους Νόμους ενέχει ποινικών εμπλοκών, θέλω να τον κρίνει ένα κοσμικό δικαστήριο και όχι ο Άγιος Πέτρος.

Στην κατάσταση αυτή, μόνο οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκαν πολιτικά.

Έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση για την "Μετακίνηση ιδεών" του ΠΑΣΟΚ. Ιδού η πρόκληση φίλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιοι ηγέτες του. Να η αριστερά της πράξης. Προασπιστείτε το δικαίωμα των πολιτών στην ανεξιθρησκεία, διαχωρίστε την διάσταση του λειτουργήματός σας ως Βουλευτές από τη θεία κρίση και ζητείστε να κριθείτε σε αυτή τη ζωή από το Λαό και τους Νόμους και μόνο.

Ο Σημίτης έδωσε τη μάχη για την μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες Μάχη με κόστος σημαντικό. Δεν έκανε πίσω. Πήγε την ελληνική κοινωνία σε αυτό το θέμα ένα βήμα μπροστά.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν πολλοί είναι ότι αυτές οι παρεμβάσεις δεν στρέφονται κατά του θρησκευτικού φρονήματος του Λαού μας. Ούτε περιορίζουν τον πραγματικό ρόλο που έπαιξε η Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία στη διαμόρφωση του Έθνους και της Κοινωνίας μας. Αντίθετα τον ενισχύουν. Γιατί, κατά τας Γραφάς, ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία της ελευθερίας στην επιλογή. Ο Χριστιανισμός δε θα χάσει αν πάψουν οι πολίτες σε Δικαστήρια, Βουλή, Στρατό να ορκίζονται στο Ευαγγέλιο. Οι Μητροπολίτες θα χάσουν από την κοσμική τους εξουσία που αντι-Χριστιανικά διαθέτουν.