Όπως κάνει πάντα, το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε χθες (δια του Πολιτικού Συμβουλίου) ομόφωνα τη διαδικασία για την εκλογή Προέδρου. Μετά τις τοποθετήσεις "κορυφής" της Κυριακής, μετά τις αντιπαραθέσεις των "πρώτων βιολιών" στα ΜΜΕ όλη την εβδομάδα, μετά τους χαρακτηρισμούς ένθεν κακείθεν, μετά τα παζάρια, το Πολιτικό Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα.
Το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύεται -όπως ο πρόγονός του, το Εκτελεστικό Γραφείο- το παγκόσμιο πρότυπο του Διαλεκτικού Υλισμού: Η θέση που γεννά αντίθεση οδηγεί δια της σύνθεσης σε νέα θέση, η οποία γεννά νέα αντίθεση..........
Η ενότητα λοιπόν αρραγής. Σε λίγο -κι επειδή μόνο τα γραπτά μένουν- οι μόνοι που έθεσαν σε κίνδυνο την ενιαία αντίληψη θα είμαστε όλοι εμείς που γράφουμε τις απόψεις μας στα blogs.
Δεν υποβαθμίζω τη σημασία του συμβολισμού. Φτάνει κανείς να μην υποβαθμίζει τη νοημοσύνη μου.
Η διαδικασία που επελέγη αποτελεί ένα συμβιβασμό μεταξύ του ισχύοντος καταστατικού (το οποίο ας θυμηθούμε ότι δημιουργήθηκε ad hoc για την περίπτωση της εκλογής του Γιώργου Παπανδρέου) και της πίεσης της συγκυρίας. Και πιθανώς να είναι το ιδανικό σημείο συμφωνίας μεταξύ των υποστηρικτών του Γ. Παπανδρέου, του Βενιζέλου και των οπαδών της -αδήλωτης και κρυφής μέχρι σήμερα- τρίτης λύσης.
Σημασία όμως έχει ότι, πάλι, η διαδικασία μετατρέπεται σε μηχανιστική. Παρακολουθώντας το ρεπορτάζ των στελεχών που συγκροτούν τα οργανωτικά επιτελεία των δυο πλευρών, φαίνεται να οδηγούμαστε για μια ακόμα φορά σε σύγκρουση μηχανισμών. Σε συγκρότηση στρατών που, όσο περνά ο καιρός, όλο και λιγότερο θα έχουν ως συνεκτικό στοιχείο την άποψη, τη θέση ή την επιλογή και περισσότερο θα διαμορφώνουν οργανωτικές δομές, ως προϊόντα προσωπικής διαπραγμάτευσης στελεχών και κομματικών ομαδαρχών.
Με απλά λόγια, όλα τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου ομόφωνα συμφώνησαν να βάλουν όλους τους υπόλοιπους να διαφωνούν. Και, φυσικά, δεν αναφέρομαι στο διαδικαστικό σκέλος. Αναφέρομαι στο πολιτικό. (Παρόλο που τα κατάλοιπα των παλιού ΠΑΣΟΚου μέσα μου πάντα βλέπουν στοιχεία υψηλής πολιτικής στη διαδικασία).
Η συμμετοχική δημοκρατία που τόσο ηχηρά εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου κατά την εκλογή του -και ουδέποτε επί της ουσίας εφάρμοσε μετά από αυτήν- και που επίσης σθεναρά υπερασπίζεται ο Βενιζέλος, φαίνεται να περνά σε δεύτερη μοίρα.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς, είναι η τύχη της εισήγησης της 5μελούς επιτροπής που συγκροτήθηκε για την αποτίμηση της ήττας στις 16 Σεπτεμβρίου.
Αν και σε αυτή τη διαδικασία το Πολιτικό Συμβούλιο καταλήξει σε ομοφωνία σχετικά με τα αίτια, αλλά παρ΄όλα αυτά έχουμε δυο και τρεις υποψήφιους Προέδρους, τότε ο παραλογισμός θα έχει φτάσει στα άκρα: οι υποψήφιοι Πρόεδροι θα ζητούν την υποστήριξή μας, ζητώντας στην ουσία να βρούμε εμείς τις διαφορές μεταξύ τους, όταν οι ίδιοι δεν θα μπορούν να τις εντοπίσουν, μέσα από την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος.
Εκτιμώ, πάντως, ότι η ενότητα του ΠΑΣΟΚ και της δημοκρατικής παράταξης δεν θα κινδυνέψει αν ακούσουμε καθαρά και χωρίς περιστροφές από κάθε στέλεχος του πολιτικού Συμβουλίου (των υποψηφίων προέδρων συμπεριλαμβανομένων) τις εκτιμήσεις τους για την ήττα, τον καταλογισμό και τη ανάληψη των ευθυνών και τις προτάσεις για το μέλλον. Η ελευθερία της άποψης, η ευθύτητα τη θέσης, ο ανοικτός διάλογος δεν έβλαψαν ποτέ την ενότητα. Η καταστολή, η κρυψίνοια, ο διαδρομισμός και η αποχή οδήγησαν σε κρίσεις, συγκρούσεις και διασπάσεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Φίλε και πρώην συναγωνιστή Γιώργο, για άλλη μια φορά θα συμφωνήσω μαζί σου.
5 ημέρες μετά από την ηγετική εμφάνιση του Βενιζέλου στο Ζάππειο, τη γεμάτη σημειολογία, δε μας έχει δείξει τίποτα άλλο σαν προοπτική για το Πα.Σο.Κ. πέρα από τη φιλοδοξία του να κυβερνήσει. Το Πα.Σο.Κ., που ιδεολογικά είναι πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία, οδηγείται σε μια στεγνή σύγκρουση τεχνοκρατών, πέρα από κάθε ιδεολογία και πολιτική τοποθέτηση. Αλλά παρόλο που η "εκλεξιμότητα" (όρος του κου Ανδρουλάκη) είναι εκ των ων ουκ άνευ, η βάση του ΠΑΣΟΚ νιώθει σαν να είναι σε ένα όχημα που κινείται 4 χρόνια τώρα με έναν αυτόματο πιλότο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο. Άλλη μια χαμένη ευκαιρία έρχεται σε 50 ημέρες.
Ίσως η μόνη λύση για το Πα.Σο.Κ. θα ήταν η ανάθεση της λειτουργίας του σε μια εταιρία Management να ησυχάσουμε.
Όπως ο Τζίγγερ μου έκοψε την Πανάθα και έγινα Εργοτέλης, έτσι ο ΓΑΠ μου έκοψε το ΠΑΣΟΚ και με έστειλε στην Οικολογική Παρέμβαση. Και δεν το έχω μετανιώσει στιγμή, ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο.
Διάβασα το κείμενό σου σύντροφε Γιώργο, διάβασα και το σχόλιο του androgeos από κάτω και μετά κάθησα και σκέφτηκα την περίοδο 1990-1997, που ήμουν μέλος στην Νεολαία Αχαίας... τότε που αναπτύχθηκαν οι ομάδες, τότε που συνωστιζόμασταν στην Γεροκωστόπουλου για να μετρηθούμε (λάθος όρος αν διαβάσει κανείς "οραματιζόμενος" ακόμα το μπλογκ σου. Ο Γιώργος, Ο Ανδρέας, ο Βαγγέλης, ο Γιάννης... και δεν μιλάω για τα μεγάλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ του σήμερα, αλλά για εκείνους τους νεολαίους, που τάχτηκαν στο πλευρό κάποιου από τους μεγάλους και που συνεχίζουν σήμερα στον ίδιο δρόμο, με τις ίδιες αξίες... καμμία αλλαγή.
Τσουκάτος τότε στον Σημίτη, Τσουκάτος και σήμερα στον Βαγγέλη τον Βενιζέλο. Οι εξυγχρονιστές και οι παραδοσιακοί... και ο κόσμος να σφάζεται... και διαβάζω και το σχόλιο "Γ.Α.Παπανδρέου" μου έκοψε το ΠΑΣΟΚ...
εμένα το ΠΑΣΟΚ μου το έκοψαν οι σφαγές και τα μαχαιρώματα σε κάθε επίπεδο... και κυρίως χωρίς άρθρωση πολιτικού λόγου.
Ο τρελλός που αντί να αποτελέσει σημείο επίθεσης από όλους μας, για τον τρόπο που το κράτος μας στέκεται δίπλα στους πολίτες για να τους βοηθήσει, αποτελεί το όπλο του Βενιζέλου, έναντι του Παπανδρέου... η αφορμή για να μιλήσει για τραμπούκους... (Τραμπούκους φωνάζαμε όλοι μαζί τους δολοφόνους του Τεμπονέρα... θυμάσε;;; )
Εμένα το ΠΑΣΟΚ μου το έκοψαν όλοι αυτοί οι πολιτικοί νάνοι που αντί να στέκονται δίπλα στον πολίτη και να αφουγκράζονται τις ανάγκες του, σπεύδουν δίπλα στον ένα ή στον άλλο για να αναδειχτούν αν το άτι τους κερδίσει την κούρσα...
Εμένα το ΠΑΣΟΚ μου το έκοψαν τα ρολόγια και τα δωματιάκια, που οι λίστες αλλάζουν χέρια... και που οι άξιοι μένουν εκτός νυμφώνως...
Αυτά τα λίγα από εμένα σύντροφε Γιώργο. Με κάθε σεβασμό στις επιλογές σου... και πάντα φιλικά...
σύντροφε Γιώργο, χαίρομαι που βρισκόμαστε να επικοινωνούμε μέσω του blog, έπειτα απο 15 και βάλε χρόνια. Εσύ ένας εκπρόσωπως του εκσυγχρονισμού εγώ ενας προεδρικός.
Σύντροφε Γιώργο χαίρομαι που σήμερα όλοι μας αναγνωρίζουμε την ανάγκη to ΠΑΣΟΚ να αλλάξει σελίδα, να απευθυνθεί στα μεσαία στρώματα, να γυρίσει στην χαμένη του Αριστερή αθωότητα.
Καλά να είσαι
Δημοσίευση σχολίου