Οι πρόσφατα υπερψηφισθείσες από την Κυβερνητική Κοινοβουλευτική πλειοψηφία προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, ουσιαστικά περιελάμβαναν ένα άρθρο και μόνο: Αλλαγή εκλογικού νόμου.
Ο παραλογισμός στη χώρα δεν έχει αρχή ούτε τέλος. Η κυβέρνηση Καραμανλή, ζήτησε ανανέωση της λαϊκής εντολής 7 περίπου μήνες πριν το θεσμικό πέρας της θητείας της, κέρδισε της εκλογές, απέκτησε πλειοψηφία μέσα από έναν εκλογικό νόμο ο οποίος ψηφίστηκε πριν από δυο κοινοβουλευτικές περιόδους αλλά εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, και η πρώτη της θεσμική πρόταση είναι η προώθηση ενός νέου εκλογικού νόμου που θα ισχύσει την μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Το ενδεχόμενο η χώρα, η οικονομία της, οι επιχειρήσεις της, οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες της, οι ασφαλισμένοι της να έχουν και κάποια άλλα προβλήματα προφανώς δεν απασχολεί σε πρώτη προτεραιότητα την Κυβέρνηση, τουλάχιστον όχι αυτήν τη στιγμή.
Όσον αφορά στην αντιπολίτευση τα πράγματα είναι ακόμα πιο μπερδεμένα: Το μεν ΠΑΣΟΚ έχει να απαντήσει αν έχασε ή όχι και πόσο τις εκλογές και αν θα επιλέξει μια νέα ηγεσία ή αν θα επιβεβαιώσει την εμπιστοσύνη της σε μια ηγεσία που ομολογεί ότι δεν έκανε όσα έπρεπε στο διάστημα που είναι στην ηγεσία γιατί εμποδίστηκε από αυτούς που θέλουν να γίνουν σήμερα ηγεσία.
Η δε υπόλοιπη αντιπολίτευση πλέει ακόμα στα πελάγη της ευφορίας εκ του γεγονότος ότι πλέον, οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων απαιτούν μεσαίου μεγέθους λεωφορεία για τη μετακίνησή τους και δεν αρκεί πια το ΙΧ του αρχηγού για αυτή τη δουλειά.
Στη "ζούλα" λοιπόν ή στην τρέλα, η Κυβέρνηση ανοίγει το θέμα του εκλογικού νόμου.
Εδώ και κάποια χρόνια έχω καταλήξει σε μια θέση σχετικά με τον εκλογικό νόμο, την οποία πλέον υποστηρίζω απολύτως: Το μόνο δίκαιο, λαϊκό και γνήσια αντιπροσωπευτικό εκλογικό σύστημα είναι το απλούστερο: 300 μονοεδρικές περιφέρειες με έναν μόνο υποψήφιο για κάθε κόμμα ανά περιφέρεια.
Γιατί τι πιο γνήσιο, ξεκάθαρο κι αντιπροσωπευτικό από το να αντιστοιχεί ένας βουλευτής σε κάθε 20-25000 κατοίκους; Ένας βουλευτής που θα υποχρεούται να γνωρίζει τους ψηφοφόρους του προσωπικά, μια και θα είναι βουλευτής Πετραλώνων ή Βορειοανατολικού Αμαρουσίου και μόνο; Ένας βουλευτής που θα δίνει ξεκάθαρα τη μάχη για την έδρα του και για το κόμμα του μια κι έξω, ακόμα κι αν είναι ο Πρωθυπουργός, ο Πρόεδρος της Βουλής ή πρωτοκλασάτος Υπουργός;
Αν ρωτήσει κανείς τους άρτι εκλεγέντες βουλευτές της Β΄ Αθηνών, ζήτημα είναι αν θα βρει έναν που να πρόλαβε, στην πρόσφατη και σύντομη προεκλογική περίοδο, να επισκεφτεί όλους τους Δήμους της περιφέρειάς του. Ή να απαριθμήσει τα βασικά προβλήματα κάθε περιοχής. Αν όμως η περιφέρειά του ήταν 25 ή 30 οικοδομικά τετράγωνα, θα ήξερε και την τελευταία πλάκα του πεζοδρομίου, που έσπασε από παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Κι αν γινόταν υπουργός και ευελπιστούσε στην επανεκλογή του με την εμφάνισή του στην τηλεόραση ή στις εφημερίδες, θα διαπίστωνε πολύ οδυνηρά στο τέλος της τετραετίας, τι σημαίνει να χάνεις την επαφή με την εκλογική σου περιφέρεια.
Μιλάμε για μαύρο πολιτικό χρήμα, για πανάκριβες προεκλογικές εκστρατείες, για διαπλοκές με μέσα. Φτάσαμε στην παράνοια να μην μπορεί να βγει ένας Υπουργός να μας ενημερώσει την περίοδο των πυρκαγιών στην τηλεόραση μην τύχει κι ο ανθυποψήφιος του μετρήσει την προβολή και τρέξει στο εκλογοδικείο και κλέψει την έδρα.
Τελικά φτάσαμε στους βουλευτές των πολλών ταχυτήτων, στους βαρόνους και στους πληβείους. Γιατί ούτε ο Σκανδαλίδης τότε ως Υπουργός Εσωτερικών, ούτε ο Σημίτης, είχαν τον πολιτικό "τσαμπουκά" να σπάσουν την Β΄ Αθήνας στα 3. Κάποτε όμως πρέπει να βρεθεί αυτός ο τσαμπουκάς. Θα ήθελα πολύ να δω τότε το Λοβέρδο, τη Μιλένα, τη Βάσω, αλλά και το Κυριάκο, το Ζαγορίτη και το Μεϊμαράκη, να διαλέγουν τη μια, μονοεδρική περιφέρεια που θα εκτεθούν.
Αντί λοιπόν να φωνάζουμε για περισσότερο αναλογικό σύστημα ας φωνάξουμε για περισσότερες και μικρότερες εκλογικές περιφέρειες. Αντί να τσακωνόμαστε για το αν το πρώτο κόμμα "κλέβει" δέκα ή δεκαπέντε έδρες παραπάνω από το δεύτερο κόμμα, ας φωνάξουμε σε αυτούς που κλέβουν την ψήφο μας χωρίς να μας έχουν σφίξει ποτέ το χέρι, χωρίς να τους έχουμε δει ποτέ από κοντά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Γιώργο συμφωνώ απόλυτα. Οι μονοεδρικές περιφέρειες είναι η μόνη δημοκρατική λύση που δένει το λαό με τον εκπρόσωπό του στο Κοινοβούλιο. Εκεί είναι η "μαγκιά και όχι σε μαθηματικά μαγειρέματα των εκάστοτε αρχηγίσκων η εκλογολόγων. μονό έτσι θα αποκατασταθεί η σχέση του εκλογικού σώματος με τους εκπροσώπους του, αλλά και οι κκ Βουλευτές θα έχουν πραγματικό κύρος στον λόγο τους αφού εκπροσωπούν πραγματικά τα συμφέροντα των κατοίκων της περιφέρειας του αποκλειστικά και όχι ανταγωνιστικά με άλλους συναδέλφους τους. Το Βρετανικό Μοντέλο οδηγεί στην αντίληψη της περιφερειακής και αποκεντρωμένης δημοκρατίας, αφού η μικρή πλέον περιφέρεια έχει φωνή και λόγο στην Βουλή.
Η εθνική κυβέρνηση θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη την περιφερειακή ανάπτυξη και τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών οι δε βουλευτές θα πιέζουν προς αυτήν την κατεύθυνση για να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους. Δεν ξέρω αν αυτό χαλάει την σούπα της ρουσφετολογίας και της εξυπηρέτησης των «δικών μας» παιδιών μπλε η πράσινων .’Ενα είναι βέβαιο, ότι ενισχύει την δημοκρατία , φέρνοντας την πιο κοντά στο άμεσο μοντέλο διακυβέρνησης.
ΡΕ ΓΙΩΡΓΟ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΜΠΟΖΩΝ?
Φιλε Γιωργο
Ενδιαφερουσα η αποψη σου για τις μονοεδρικες. Αν υποθεσουμε οτι εχουμε 52 Νομούς τοτε περιπου λεω 6 βουλευτες ανα νομό.
Αυτο το συστημα δεν φανταζομαι να ειναι πλειοψηφικο και την εδρα να τη καταλαμβανει το πλειοψηφον κομμα σε καθε περιοχη γιατι τοτε θα ευνοει μονιμως το πρωτο κομμα.
Φανταζομαι θα εννοεις ενα συστημα απλης αναλογικης.
Η ερωτηση μου ειναι πως τα κομματα εξουσιας θα δεχθουν, με την νοοτροπια και των μικρων κομματων δεδομενη, να ψηφισουν απλη αναλογικη που απαραιτητη προϋποθεση γι' αυτο ειναι οι συνεργατικες κυβερνησεις;
Γιώργο, η πρόταση σου δεν με βρίσκει αντίθετο, σε θεωρητικό επίπεδο πάντα....
Το νόημα της καθαρής δημοκρατίας,που πραγματεύεσαι, αποκαλύφθηκε πόσο πλαστό είναι κατα την περίφημη εκλογή Μπους κατά του Γκορ, με τις λαθροχειρίες στην πολιτεία της Φλόριντα: αν και σχεδόν όλοι οι Δημοκρατικοί γνώριζαν τις λαθροχειρίες ,κανείς δεν διανοήθηκε να διαμαρτυρηθεί( περιττό να σου πώ οτι σχεδόν όλοι θεωρούμε φυσιολογικές τις τελευταίες νοθευμένες σταυροδοσίες στις ελληνικές εκλογές, που μόνο την παρέα του Τριανταφυλλόπουλο αφορούν...)
Η δε αντιπροσωπευτικότητα που προτάσσεις, σε επίπεδο αναλογίας πληθυσμού-εκπροσώπων, νομίζω οτι θα μπορούσε να ξεκινήσει λίγο πιο ...μαλακά! Απο την απλή αναλογική σε εθνικό επίπεδο, εδώ συμφωνώ πλήρως με το ΚΚΕ.
Δεν είναι δυνατόν , να κυβερνάει σήμρα τη χώρα το κόμμα που συγκέντρωσε 26% (!!) του πληθυσμού με δικαίωμα ψήφου!( 42% η ΝΔ αλλά με αποχή 28% αν θυμάμαι καλά) Αν είναι δυνατόν, ουτε 3 στους 10 ενήλικες δεν εκπροσωπούνται στην κυβέρνηση...Επιτέλους, ας ξεκινήσουμε απο αυτά τα θέματα, της απλής λογικής...
(ο Ζίζεκ ,που αύριο μιλάει στη Αθήνα, έγραψε οτι «ο κενός τόπος της εξουσίας γεννάει συχνά μια αντιδημοκρατική πολιτική»)
Αυτό το κενό αντιπροσώπευσης με φοβίζει,καθώς σε κάθε 20,000 πολίτες, όπως σωστά θέτεις μια τάξη μεγέθους,οι ψήφοι του 25-26 %, δηλαδή 5,000 άτομα, σχεδόν λιγότεροι απο αυτούς που απέχουν(!!!)καθορίζουν ποιοί θα λαμβάνουν τις αποφάσεις για το μέλλον μας. Αυτό νομίζω είναι το μείζον θέμα...
Ας πω κι εγώ τη γνώμη μου.
Αναλογικό σύστημα (τον μόνο περιορισμό που θα έβαζα είναι το 3%, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για όσες έδρες κερδίζονται από την πρώτη κατανομή).
Όχι τεράστειες εκλογικές περιφέρειες, όχι μονοεδρικές ή διεδρικές το 4-6 μου φαίνεται να εξυπηρετεί την αντιπροσωπευτικότητα.
Δικαίωμα σταυροδότησης και υποψηφίου από διαφορετικό συνδυασμό από αυτόν που επιλέγεις.
Πολλαπλή σταυροδότηση.
(δλδ σε μια 4εδρική περιφέρεια θα μπορείς να ψηφίζεις π.χ. ΣΥΡΙΖΑ και να σταυρώνεις έναν του ΠΑΣΟΚ, δύο της Ν.Δ. και έναν του ΚΚΕ.. έτσι τα φαινόμενα κομματικού εγκλεισμού και φραξιονισμού θα μετριαστούν, αφού οιι υποψήφιοι δεν θα ξέρουν από που τους ήλθε. Μέχρι να συνέλθουν θα έχουν περάσει πολλά χρόνια και πάλι το αλλάζουμε σε αυτό το σημείο..).
Μέχρι 2 συνεχόμενες τετραετίες μπορεί κάποιος να εκλέγεται, εκτός και είναι αρχηγός κόμματος, ή υποψήφιος στο επικρατείας. (Αυτό μάλλον θέλει συνταγματική αναθεώρηση, αλλά το βάζω). Ο εκλογικός νόμος, αν παραμείνει αναλογικός θα δημιουργήσει σύντομα και τάσεις συγκυβέρνησης όπως στη Γερμανία.
Το 89 που δοκιμάστηκε είχαμε ειδικές συνθήκες.. (ειδικά δικαστήρια κλπ).
Οι προτάσεις μου, είναι από κάποιον που δεν έχει οργανική σχέση με κανένα κόμμα κια το μόνο που θέλει είναι ριζική ανανέωση σε όλα τα κόμματα.
Αγαπητοί φίλοι,
η πρότασή μου δεν έχει να κάνει ιδιαίτερα με την αναλογικότητα ή μη το εκλογικού συστήματος.
Και, για μένα, δεν είναι και το απόλυτο ζητούμενο.
Δεν είμαι σίγουρος ότι συνιστά απόλυτη δημοκρατία και ότι ενισχύει την αρχή της πλειοψηφίας, μια βουλή, όπου ένα κόμμα με 46% πρέπει να υποκύπτει στους όποιους εκβιασμούς ενός κόμματος 4% για να μπορέσει να δημιουργηθεί Κυβέρνηση.
Και τούτο ειδικά αν δεν έχει προηγηθεί καμιά προεκλογική συμφωνία ή καν συζήτηση.
Αλλά, έτσι κι αλλιώς η πρότασή μου βρίσκεται σε άλλη βάση αντίληψης για το Πολίτευμα και την έκφραση της Λαϊκής Κυριαρχίας.
Η πρότασή μου θεωρεί ότι ως κυρίαρχη και μόνη έκφραση της λειτουργίας του αντιπροσωπευτικού Κοινοβυλευτικού συστήματος, είναι ο Βουλευτής κι όχι το Κόμμα.
Ο Βουλευτής είναι ο αντιπρόσωπος των ψηφοφόρων πρωτευόντως και δευτερευοντως ο κομματικός σχηματισμός.
Με αυτή τη λογική η πρότασή μου βασίζεται και στην μετεξέλιξη του Κοινοβουλίου σε ένα πραγματικό χώρο διαλόγου και Εθνικής Αντιπροσωπίας αντί της απλής ομαδικής αντιπαράθεσης των κομμάτων και της ψήφου κατά απόλυτο κομματική πειθαρχία.
Είναι προφανές ότι αυτο το σύστημα θα οδηγήσει και σε χαλάρωση αυτής της κομματικής πειθαρχίας και ενίσχυση της κατά συνείδηση ψήφου και τοποθέτησης των βουλευτών.
Τωρα, Ηλία, τα παραδείγματα της λαθροχειρίας που ανέφερες δεν έχουν να κάνουν με το εκλογικό σύστημα. Δέντρα και πεθαμένοι έχουν ψηφισει και στην Ελλάδα, ακόμα και σε εποχές με αρκετά αναλογικό εκλογικό σύστημα.
Μήπως τελικά η συζήτηση που πρέπει να ανοίξουμε είναι αν μας αρέσει το ισχύων πολίτευμα; Το λέω, διότι, θεωρώ οτι η ριζική ανανέωση των υπαρχόντων κομμάτων μόνο απο την αλλαγή σε προεδρική δημοκρατία, μπορεί να την επιφέρει...
χμ, ένα ημιοπροεδρικό σύστημα όπως στη Γαλλία με απλή αναλογική με περιφέριες για το κοινοβούλιο και μια γερουσία με λίστα επικρατείας θα το σκεφτόμουν σοβαρά.
Όσο επιμερίζεται η εξουσία τόσο καλύτερα..
Πάντως πρέπει να έχουμε κοινοβούλιο και αυτό πρέπει να το δούμε σοβαρά, για παράδειγμα πόσα νομοσχέδια κατέθεσαν βουλευτές, πόσες τροπολογίες από βουλευτές ήρθαν πάνω σε νομοσχέδια και πέρασαν;
Χαίρομαι που η παρέμβασή μου γέννησε προβληματισμούς.
Λοιπόν, κάνω πιο ξεκάθαρες τις σκέψεις μου, με αξονική διατύπωση:
1. Θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η λαϊκή κυριαρχία
2. Κυρίαρχη μοεφή έκφρασης της λαΪκής κυριαρχίας είναι η αντιπροσωπευτικότητα
3. Όργανο έκφρασης της αντιπροσωπευτιότητας είναι το Κοινοβούλιο, η Εθνική Αντιπροσωπία
4. Υποκείμενο της αντιπροσώπευσης είναι ο Βουλευτής, ο Αντιπρόσωπος και όχι ο συλλογικός φορέας πολιτικής του ένταξης, δηλαδή, το κόμμα.
5. Τα Κόμματα είναι φορείς του πολιτεύματος, είναι συλλογιοί διαμορφωτές γνώμης κι άποψης, όμως η θεμελιακή σχέση αντιπροσωπευτικότητας βρίσκεται στη σχέση ψηφοφόρου - αντιπροσώπου
6. Όσο πιο μικρή η περιφέρεια, τόσο πιο ισχυρή η σχέση αντιπροσώπευσης.
7. Με μικρές περιφέρεις εκπροσωπείται στην Α Αθήνας για παράδειγμα και το Κολωνάκι και το Μεταξουργείο.
8. Με μια τέτοια διαδικασία, τα κόμματα γίνονται υποχρεωτικά πολυσυλλεκτικά και αντανακλούν όλες τις κοινωνικές και πληθυσμιακές ομάδες (εφ΄όσον θέλουν να είναι κόμματα εξουσίας)
9. Όχι Προεδρικό Σύστημα.
10. Αρχηγός του Κράτους είναι ο Πρωθυπουργός, ο οποίος είναι κι αυτός Βουλευτής Μονοεδρικής Περιφέρειας.
11. Τα κόμματα καθορίζουν (εφ΄όσον είναι αποδεκτό κι από τους βουλευτές) τις ψηφοφορίες που απαιτείται μεγαλύτερη ή χαμηλότερη κομματική πειθαρχία.
12. Θα μπορούσε να υπάρχει ένα Δεύτερο Νομοθετικό Σώμα με απολύτως αναλογική σύνθεση (υπό τη μορφή ενός μεγάλου Ψηφοδελτίου Επικρατείας) όπου θα είχε λόγο για στρατηγικού χαρακτήρα επιλογές
Δημοσίευση σχολίου